Zoals vrijdag al aangekondigd was het zaterdag tijd voor een buitenwhisky. Omdat we vrienden te slapen hadden leek het me mooi een vuurtje in de tuin te stoken en onder het genot van een subtiel rokertje (een Romeo en Juliet #3) en bijpassende dram het leven eens onder de loep te nemen.
Het voordeel van een sigaar per stuk kopen is overigens dat je niet wordt doodgegooid met al die opwekkende leuzen die een langzame en pijnlijke kwelling voorspellen. Maar goed ik ben al lang blij dat ze dat op de whiskyflessen nog lekker achterwege laten.
Enfin:
Met de neus in het glas valt de verwantschap met de sigaar al meteen op. Een lichte tabaksgeur komt je tegemoet. Niet zoals die van de rook in een kroeg na sluitingstijd waar je twee uur lang hebt geïnvesteerd in een mooi meisje dat er met de barkeeper vandoor gaat, maar van het soort zoals die die mijn oude conrector altijd rookte in zijn pijp. Telkens als de man door school liep rook je een spoor van karamel die je de weg leidde tot aan het fietsenhok, waar ik overigens heel wat tijd heb geïnvesteerd.....
tussendoor tonen van gekonfijte citrusvruchten, kersen en 19e eeuws treinmeubilair.
De eerste slok kom zacht op de zijkant van de tong binnen en brand lichtjes in de keel, hetgeen uitermate lekker voelt in combinatie met de sigarenrook. Even naruiken in het glas doet nu ook aan cognac denken.
Bij de tweede slok butterscotch zonder al te zoet te zijn en een beetje leer, zoals van een dameszweepje. Verder eigenlijk niet veel diversiteit, maar die zou toch verloren gaan bij het rookgeweld.
De afdronk is zelfs saai te noemen, maar desalniettemin doen sigaar en drank het prima als gespreksbevorderende middelen en als twee uur later het houtvuur is gedoofd, hebben mijn vriend en ik werkelijk alle meisjes besproken in wie we ooit tijd hebben geïnvesteerd. Gelukkig ging het ook wel eens goed en binnen wachten onze vrouwen met een heerlijk glaasje op ons. Maar daarover een andere keer meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten