maandag, april 23, 2012

Last dram of the day #4: The Glenlivet single cask edition Guardians

Whisky is emotie, dat weet u. Maar whisky is veel meer, het smaakt ook anders naarmate de emotie waarmee het gedronken wordt. En, net als bij muziek, de smaak draagt ook het karakter met zich mee van het evenement waarbij de whisky werd gekocht, voor het eerst werd geproefd of werd verkregen.

Onlangs beleefde ik weer zo’n memorabele dag. Een vriend van me had daags ervoor slecht nieuws gehoord over de gezondheid van zijn moeder. Hij had zelf ook wal wat pech te verduren gehad de laatste tijd, maar alles begin net weer lekker in schwung te komen en soms zelfs lachte het geluk hem toe als een schuchter schoolmeisje dat voor het eerst gaat zoenen. Net toen ook de lente mee begon te werken kwam de onheilstijding bij hem aan. Een dag later stond bij hem in het teken van een feest dat al lang was gepland en waar ik hem ook zou zien. Raar en toch ook goed dat die emoties altijd zo hand in hand lopen. Mijn lieve opa overleed in de week dat ik hoorde dat ik oom zou worden, dat zijn kleindochter zwanger was heeft ie nooit geweten. Raar, omdat je niet weet hoe je je moet voelen, Goed omdat je weet dat er maar 1 keus is. Doorgaan. En zo kwam op die dag alles bij elkaar. Onze vriendschap, de broze gezondheid van zijn moeder, het feest en een fles whisky die mijn vriend had gekregen op een bijzonder moment. Uiteraard ging de fles open. Wij waren perplex.

Je ruikt weliswaar dat de guardians een hoog alcoholpercentage heeft, maar dat zit op geen moment in de weg. Sterker nog de eerste geur van appeltjes die net geschild klaar liggen voor verwerking in een briljante appeltaart spuit je tegemoet. Samen met de onmiskenbare tonen van marsepein, maar ook die van een bloesemende boomgaard waarop de bijen nog lustig zoemen. Daarachter vind je geuren van mooie op eiken gerijpte cognac zoals je die ruikt als je op een zwoele avond bij een open vuur in de loire nog nageniet van een lange fietstocht in goed gezelschap. Na een druppeltje water is daar ineens banaan. Geen chiquita, maar van die snoepjes banaan. Je kreeg er vroeger altijd 1 bij de bloemist in Blerick.

De smaak maakt alles waar. Die snoepjes blijven, maar worden verrijkt met droptonen, venkel, salmiak, u weet wel die vettige zoet karamelachtige smaak die mooie sherrywhiskies zo kunnen hebben. En dat lang, heel lang. Een afdronk van 5-10 minuten is geen overdrijving. Een beetje leer erbij voor de stoere afdronk en voila.

Man wat is dit een lekker drankje. Zo eentje die je ’s avonds na een lange dag neemt als iedereen al in zijn mandje ligt en BAF, je voelt alles van ja af glijden. Instant ontspannen. En geĆ«motioneerd. Door de whisky, door de omstandigheden, door alles. Een whisky om te koesteren en om te drinken. Te drinken op de toekomst.

Te drinken op het Leven!

Slainte

Geen opmerkingen:

Een reactie posten