Last dram of the day 3
Tijd voor weer een tasting note. Deze keer een highland park 12. Geen fancy, dure, moeilijk verkrijgbare whisky, maar gewoon eentje die gisteren bij de literslijter in de aanbieding was. Tsja, het is crisis. Ik heb overigens wel wat met highland park. Mijn kennismaking daarmee was op de bruiloft van die andere glenrothesambassadeur, op de parkeerplaats van bladnoch distillery. Je vraagt je af of het nog goedkomt :).
De highland park heeft een mooie lichtdonkere amberkleur en geloof het of niet, maar die ruik je gewoon teug.
Ook ruik je flink wat citrustonen, wat drentse heidebloesem en een lichte zweem van hyacint, om maar eens een een bloem te noemen waar ik een klerehekel aan heb. In de verte wat hout, waar een lucifer tegenaan gehouden is maar die inmiddels alleen nog maar lichtjes nasmeult. Door het rechterneusgat komen ook enkele kruidenbuiltinten mijn kant op.
De eerste slok is aangenaam zacht, met perzikjes, van die roze zachte net niet rijpe en wat fris bananen sap, zonder pitjes. Iets later vormt zich achter op de zijkant van de tong een smaal die zich laat omschrijven als een kruising tussen trekdrop, venkel en salmiak. Dat type dat je vroeger kocht in een puntzak bij de drogist, waar je het puntje van af knipte en dan door het gaatje naar binnensabbelde.
Bij de derde slok begint de smaak zich nog verder te ontwikkelen met wat leer en hout en wordt hij wat ruiger, als een nazomerse rit in de botsauto's op de tegelse kermis.
Omdat het vrijdag is en Petra naast me zit kan ik ook haar notities even meegeven.
"als ik dit zo proef dan denk ik, dit is echt whisky, snap je wat ik bedoel? Sterk en een beetje bitter". Daar kun je wat mee. En verder? vraag ik. "ik ruik nootjes en caramel". En toen bleef het stil. Ik denk dat ze slaapt. SSSST.
Kortom, een mooi glas, dus spoed u naar die aanbieding.
Morgen probeer ik de Dalmore Cigar malt, met een romeo en juliet sigaar no.3, buiten bij een houtvuur. U bent gewaarschuwd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten