Whisky proeverij Glenscotioa 1992

Glen Scotia 1992, Macphails collection
Vooruit. Na de opmerkingen van vorige keer doe ik nog eens een proefnotitie. Ik was al een tijd benieuwd naar Glen Scotia en dus viel mijn oog op deze fles. Vanavond gedronken uit een glencairnglas met opdruk van het whiskyfestival 2010 uit Leiden.
De geur is wat lastig, hij geeft niet heel veel prijs zo op de eerste kennismaking. Ik ruik wat licht houtzaags...el, maar ook wat peper, je weet wel van die peper waar we vroeger de sjoelborden mee inwreven voor het glijden. Als je dan na de eerste niesbui weer bijkwam, die geur, maar dan vermengt met wat cacao, Afrikaans cacao welteverstaan. Het uitwrijven van een druppel op de muis van mijn hand doet die cacao verder naar boven komen, maar geeft ook een tintje gerst en wat bloemigheid zoals de parfum van voetbalvrouwen dat ook kan doen, maar dan zonder dat het zo vreselijk overheersend is.
Bij de eerste slok moet ik even slikken, hij komt wat scherp en boers over en ik moet denken aan de smaak van alberthein zegeltjes en binnenbanden, pas na een dikke minuut trekt dat weg en blijft een wat mildere afdronk hangen met vleugjes zoethout. Bij de tweede slok vraag ik me af of dit een whisky is die je bij een sigaar zou kunnen drinken, maar eerlijk is eerlijk, de sigaren die ik lekker vind smaken beter en eigenlijk heeft dit drankje meer van de as dan van de aroma's. Later denk ik nog aan leer, geteerd hout en andere zaken die je niet in je drankje wilt hebben.
Kortom geen aanrader voor een mooi avondje whisky. Wellicht meer iets ter ondersteuning van het schrijven van een vinnig stuk proza, of een bijtende column. Zo'n drankje zoals Lou Grant ze zou drinken. Geen aanrader helaas.