De Vabrieq kennen we sinds de industriele revolutie en is bedacht als organisatievorm om op grote schaal dingen te maken (en om arbeiders uit te buiten). De fabriek was de oervorm van wat we tegenwoordig kennen als de intensieve menshouderij. Inmiddels zijn we ruim 200 jaar verder en is de fabriek en het bijbehorende 'new scientific management' royaal voorbij zijn houdbaarheidsdatum.
Het is dat die bedriegers van de neo-liberale school zo schandelijk misbruik hebben gemaakt van de geldsector (lees bijvoorbeeld Middelkoop, Judt en Achterhuis) en op die manier voor eigen gewin de gewone arbeiders (blauwe en witte boorden) de schulden in gejaagd hebben. Als dat niet was gebeurd dan hadden we nu al ver in het het tijdperk van het echte nieuwe werken gezeten (voor nu moeten we eerst nog van die schulden af). Maar nu het neo-liberale imperium op instorten staat, ontstaat er daardoor perspectief, in plaats van alleen maar ergens tegen zijn is er nu meer en meer ruimte voor nieuwe ontwikkelingen.
Met deze tirade schets ik feitelijk mijn geloofsbrieven voor mijn bijdragen aan de Vabrieq. Een fabriek past dus niet zo bij mij (en uiteraard eigenlijk uberhaupt bij niemand) maar wellicht pas ik wel bij de Vabrieq. Ik ben van plan praatjes te gaan maken (in een Vabrieq moet er wel wat gemaakt worden). Diep in mij ben ik - net als ieder ander mens - nog steeds een jager/verzamelaar en ik jaag op nieuwe ontwikkelingen. Als een surfer ben ik op zoek naar de first waves van nieuwe ontwikkelingen en soms heb ik wat en surf ik een tijdje mee. Over deze first waves ga ik dus praatjes maken.
Ik heb er zin en ik ben trots op mijn nieuwe twitterbio ;-)
@janschipper
First wave searcher & medewerker Vabrieq | omvallende boekenkast | 'serieus' | accountant in business | governance | interne beheersing | toezicht | voetbal
Naschrift: zie dit artikel in de Financial Times (via @ewaldeng)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten