Hoe anders zou ik deze serie kunenn beginnen dan met mijn muze, mijn steun en toeverlaat. Waar ik mezelf zou kunen beschrijven als een grafiek met bergen en dalen, daar is Peet meer een stabiele lijn, maar wel eentje die omhoog gaat. Afremmen, opjutten, steunen en prikkelen, ze doet het alemaal. Wellicht klinkt dat wat zoet, maar gelukkig is ze vooral ook zichzelf. Iemand die altijd voor anderen klaarstaat en soms zichzelf vergeet. Een mooi mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten