Naarmate de zomer vordert, worden de temperaturen langzaam hoger.. Deze eigenlijk kleine wijziging in de atmosfeer brengt zoals wij allen weten grotere veranderingen in de mens naar voren dan je eigenlijk zou mogen verwachten. Alsof wij een andere wereld betreden, stappen wij in dezelfde omgeving als de dag daarvoor... bijna, want toch is zij anders. Het zit hem in minieme doch significante (redactie) details.
De glimlach van een buschauffeur, een even uniek als toch ook mooi gegeven die aan toch een andere draai aan de dag geeft. De net te zware man naast je in dezelfde bus, die die morgen niet de moeite heeft genomen om deodorant op te doen. Of de advocaat die in driedelig pak uit zijn volkswagen golf stapt terwijl jij die dag een korte broek en bloesje draagt.
Maar al deze minieme details vallen in het niet wanneer men het centrum van een willekeurige studentenstad binnenstapt. Want mensen...waar komen ze toch vandaan.
Al die natuurlijke kunstwerken van het vrouwelijk geslacht die in de o zo bekende doch o zo weinig verhullende kleding iedere keer weer mij tot verbazing weten te brengen. Iedere keer weer, laat ik mij verbazen.
Mijn god...is het de zon...is het de zomer...of heb ik het gewoon warm..
Al filosoferend over deze vraag begon ik op de maat van mijn voetstappen en mijn gedachten te neuriën...en het neuriën ging over in zingen.
En voor ik het eigenlijk doorhad..wist ik het..
Het is de stad..deze stad...deze veel te warme stad... deze veel te mooie stad..
DEZE stad..
geïnspireerd door "deze stad" van "De Dijk"
popprof. Peter B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten